လမင္းအိမ္

တမ္းတျခင္း

ဘ၀မွာမင္းနဲ႔ပတ္သက္သမွ်ကုိယ့္အတြက္ေတာ့
အရာအရာအမွတ္တေလးမ်ားပါပဲ........။
ကမၻာေက်ာ္ျပတိုက္မွာအမွတ္တရျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္
ကုိယ့္ရင္ခြင္ကုိယ့္ျပတိုက္မွာ
မင္းနဲ႔ပတ္သက္တာပဲအမွတ္တရမွတ္တမ္းေပါ့.....။
ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့လမ္းမမ်ားက
ကုိယ္ျဖတ္ေလွ်ာက္တိုင္းမင္းကုိအမွတ္ရတယ္
ေစာင့္ခဲ့ဖူးတဲ့ကားမွတ္တိုင္ေလးကုိေငးၾကည့္ရင္
မင္းကုိေမွ်ာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ႏွလုံးသားေလးမ်က္ႏွာငယ္လုိ႔
ထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့လဘက္ရည္ဆိုင္ေလးေရာက္တုိင္း
ေကာ္ဖီေသာက္ရတာအေဖာ္မဲ့ေနတယ္
အတူတူဖူးေျမွာ္ခဲ့တဲ့ေစတီပုထုိးေတြကုိေရာက္တိုင္း
ဆုံပါေစသားဆုိတဲ့ဆုေတာင္နဲ႔
အထီးက်န္ေန႔ရက္မ်ားရဲ႕နာက်င္မႈက
ဘ၀ကုိရင္ေမာေစတယ္ေလ
ေလွ်ာက္ခဲ့သမွ် မေမာတမ္း
ထုိင္ခဲ့သမွ်ဆုိင္ အလြမ္းမွတ္တိုင္ေတြလား
အခ်စ္ေရ......
ဆုံခြင့္မရွိေသးေတာ့လည္းအမွတ္တရေတြကုိ
သတိရရင္း.......
အမွတ္ရရင္း အမွတ္တရရွိေနေတာ့တယ္....။

အလြမ္းတစ္ဆင္စာ

ရင္ကြဲပက္လက္ရာသီ

နာရီမရွိဘူး

ရာသီမသိဘူး

ေနာက္က်မွန္းသိရက္နဲ႔

တုိး၀င္ေနတာမွမဟုတ္တာ

သူ႔အလိုလုိျဖစ္တည္သြားတဲ့

ႏွလုံးသားရဲ႕ေစညႊန္ရာကို

လုိက္ကရတဲ့ငါ့အျဖစ္ပါ..........။

ငါဘယ္ေလာက္ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း
မင္းကိုစာလုံးေပါင္းျပဖို႔အခြင့္ေရးမွမရွိတာ
ငါ့မနက္ျဖန္တုိင္းကို
အလြမ္းနဲ႔ပဲမ်က္ႏွာသစ္ဖုိ႔
ျပ႒ာန္းခဲ့တာလား
နာရီမရွိဘူး
ရာသီမသိဘူး
မနက္ျဖန္မရွိဘူး
ယခုမရွိဘူး
...................မရွိဘူး
ငါ့ဘ၀တစ္ခုလုံး
မင္းကိုလြမ္းဖုိ႔ပဲရွိတယ္.....။

ယုံၾကည္လ်က္

ေက်းဇူးပါပဲကြယ္….

”မေမ့ဘူး“ဆုိ႐ုံေလာက္နဲ႔တင္

ယိုင္နဲ႔နဲ႔ေျခလွမ္းေတြ အာဟာရျဖစ္ပါတယ္…။

တကယ္ဆုိ

အရိပ္မဲ့တဲ့ရင္ခြင္မွာ

ေတာင္းဆိုခြင့္က အဲဒီေလာက္မွမရွိတာ….။

ယူမိခဲ့တဲ့ယုံၾကည္မႈေတြ

အလြဲသုံးစားမျဖစ္ေစဖုိ႔

စကားေတြနဲ႔ပဲႏွစ္သိမ့္ေနခဲ့ရတာ

အားနာလွပါၿပီကြယ္….။

ဘယ္ေတာ့လဲလုိ႔ မေမးပါနဲ႔ကြယ္

တစ္ေန႔ေန႔ဆုိရင္လည္း

အဲဒီေန႔မွာ

ငါ့ေရွ႕မွာ မင္းရွိေနဖို႔က အေရးၾကီးတယ္ေလ…..။

ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္ဆုိတဲ့အသိနဲ႔

ကတိေတြႏွစ္ရွည္လမ်ားျဖစ္ေတာ့မွ

”မခ်စ္ေတာ့ဘူး“ လုိ႔ဆိုလာခဲ့ရင္

မေျပာပါနဲ႔ဦး

ငါအရင္မုန္းပါရေစ........။

ဆုံႏိုင္ခြင့္ဆုိတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔

ေဇာက္ထုိးမုိးေမွ်ာ္ ထုဆက္မႈေတြအတြက္

အ႐ႈံးနဲ႔ေတာ့ အဆုံးမသတ္သင့္ဘူးထင္လုိ႔ေလ…..။

ဥာဏ္လင္း (ေတာင္ၿပံဳးသား)

လိုက္ရဲလား

အိပ္မက္ေတာင္လူလူသူသူမက္ခြင့္မရွိသူေလ

မ်ားမ်ားစားစားဆုိလုိ႔ မာနေတြပဲ

သုံးမကုန္စြဲမကုန္ ခ်မ္းသာသူေပါ့….။

ယုံၾကည္ရာကုိသက္ေသထားရင္းကပဲ

ၾကက္ေျခေတြမ်ားလြန္းလွတဲ့အတိတ္နဲ႔

အရိပ္မရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ေပါ့…..။

ဖိနပ္မပါ ေနပူေအာက္

ထီးမမိုးဘဲ ေလွ်ာက္ရဲတယ္ဆုိရင္ေပါ့…။

အလင္းေရာင္မရွိပါဘူးကြယ္….

တစ္ခါတစ္ရံစိုေျပတဲ့အခါ

ေမွာင္မုိက္တဲ့ညေတြထဲ

ဖိေယာင္းတိုင္မီးနဲ႔ေနရဲတယ္ဆုိရင္ေပါ့….။

မေတာင့္တပါနဲ႔ကြယ္

ေၾကာင့္ၾကစရာႀကဳံလာတဲအခါ

အစာအိမ္နဲ႔လြန္ဆြဲ ပိုက္ဆံနဲ႔ရန္ျဖစ္ရဲတယ္ဆုိရင္ေပါ့…..။

မလာပါနဲ႔ကြယ္…..

မေခၚရဲတယ္မထင္ပါနဲ႔

အေခၚခက္ေနတာမို႔

ေပ်ာ္ရက္ေတြမရွိႏိုင္တာသိလ်က္နဲ႔

ကတိေတြဆက္ခုိင္မာေနမယ္ဆုိရင္ေပါ့…..။

ငါ့ႏွလုံးသားတစ္ခုတည္းနဲ႔

ေရာင့္ရဲတတ္ေအာင္ေနေနာ္….။

ေလလြင့္ငွက္ (ဆပ၀)

လူလိမ္သစၥာ

ရင္ခုန္သံေတြကို

သံစဥ္မညွိတတ္တဲ့…..ငါ

အခု ရင္ခုန္သံေတြ အသံမမည္ေတာ့ဘူး….။

အခ်စ္ကို ကုိးကြယ္ခဲ့တဲ့….ငါ

အခ်စ္နဲ႔ ကစားတတ္လာၿပီ။

မင္းေျပာတဲ့ “ တုံးတိတိ ရိုးအတဲ့ ” ငါ

လွပစြာ လိမ္ညာတတ္လာၿပီေလ…..။

အလြမ္းေတြကို သိမ္းဆည္းတတ္တဲ့…..ငါ

မ်က္ရည္ေတြကို ေက်ာခိုင္းတတ္လာၿပီ။

ဒါေပမယ့္

မင္းကို ခ်စ္မိတဲ့…..ငါ

အခုထိေမ့မရပါဘူး…..။

ကိုလူေခ်ာ။

အကန္႔အသတ္မဲ့ ရပ္နားျခင္း

ေ၀ါဟာရေတြ
က်ဳိး/ျပတ္ သြားလုိ႔
ငါ့ကဗ်ာေလး ခဏရပ္ထားတယ္။
ရက္အကန္႔အသတ္မရွိေပါ့..။

စကားလုံးဆုိတာ
ႏွလုံးသားရဲ႕ညႊန္းဆုိရာ
သံေယာဇဥ္ရဲ႕ နိမိတ္သေကၤတ
ရင္းႏွီးတြယ္တာမႈရဲ႕ပုံရိပ္.....တဲ့။

တစ္စိတ္တစ္ေဒသေလာက္မွ
ထပ္တူမက်တဲ့ ရင္ခုန္သံကို
ငါ ဘယ္လုိေရွ႕ဆက္ထုဆစ္ရပါ့မလဲ။

နာက်င္ေၾကကြဲျခင္းေတြရဲ႕ၾကား
ဗ်ာမ်ားေနရမယ္ဆုိရင္ေတာင္
ခံစားခ်က္ကိုေတာ့ ေလွာင္ေျပာင္မခံႏုိင္ဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္
ငါ့ကဗ်ာေလး ခဏရပ္ထားတယ္။
ရက္အကန္႔အသတ္မရွိေပါ့......။
ႏုိင္လြမ္းေအာင္(ဟသၤာတ)

ကဗ်ာဆရာဆုိတာ....

“ငါဟဲ့” အားခဲ
က်ားဇြဲသြင္းလ်က္
စာရြက္ေရွ႕ထုိင္
ေဘာလ္ပင္ကုိင္ကာ
ကဗ်ာေရးရန္
ရွာေတြးႀကံလည္း
ကာရန္လြဲသာ
ေပၚထြက္လာသည္
ရင္မွာခံစားခ်က္ မရွိလို႔။ ။
ႏုိင္လြမ္းေအာင္ (ဟသၤာတ)

အိပ္မက္လွလွေလးတစ္ခုအေၾကာင္း

လွလိုက္တဲ့ အိပ္မက္ကေလး
မနက္လည္းမုိးလင္းေရာ က်ေပ်ာက္သြားေပါ့

ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တမင္မက္ခဲ့တာ မဟုတ္ေတာ့လည္း
အမွတ္မထင္ေရာက္လာတဲ့ အိပ္မက္လွလွေလးကို
လြမ္းေမာ တ သ.............။

ျပန္မက္ခြင့္ဆုိတာ ရွိပါဦးမလားလုိ႔ စဥ္းစားမိလုိက္တုိင္း
မက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အိပ္မက္ထဲ တစ္ေခါက္ျပန္အလည္သြားခ်င္တယ္...။

ညီမေလးေျပာေျပာေနတဲ့ “အလြမ္း” ဆုိတာ
ရင္ထဲကို နင့္နင့္နဲနဲေရာက္လာတတ္တဲ့ တမ္းတျခင္း တစ္မ်ဳိးလား။

အခုေတာ့
အိပ္မက္လွေလးမက္ခဲ့တဲ့ေန႔ကို
ဘယ္လုိေမ့ေပ်ာက္ႏုိင္ပါ့မလဲ..............။

စိတ္ကူးနဲ႔ မက္တဲ့ အိပ္မက္
ေနာက္ထပ္တစ္ခါမက္ခြင့္ေပးမယ္ဆုိရင္
သူသာလွ်င္ အခရာ
သူသာလွ်င္ အိပ္မက္ကဗ်ာေလးေပ့ါ...။

ဆက္ဖတ္ရန္

မ်ဥ္း

နာရီဟူသည္

ကာလ သကၠရာဇ္ ေနစက္၀န္းတုိ႔၏

ပုံရိပ္ကို ထြင္းထုျခင္းခံထားရေသာ

မာယာ၏ ညႊတ္ကြင္း…..။

ငါသည္းကား

နဂါးေငြ႕ သက္တန္႔ ေက်ာက္ေဆာင္

ပင္လယ္ျပင္တို႔စီးဆင္းရာ

ကန္သင္းမွ်သာတည္း…..။

မင္းညိမ္း (ေဒါင္းျဖဴ)

ပဥၥလက္နံရိုး

ဒါဟာ…..

ဘုရားသခင္ရဲ႕အေပ်ာ္က်ဴးမႈေၾကာင့္

ေပါက္ဖြားလာတဲ့ အိပ္မက္ဆုိးတစ္ခုပါ…။

မင္းလွည့္စားခဲ့တာမဟုတ္ဘူး

ခ်စ္တရားကို မိတ္ဖြဲ႕လိုတဲ့

ေမာင္းႏွင္အားဆႏၵေၾကာင့္

ငါကိုယ္တိုင္က ဒီသစ္သီးကို ျမတ္ႏိုးခဲ့တာပါ…။

ငါဖန္တီးထားတဲ့ ေခတ္သစ္က်မ္းစာမွာ

တို႔ႏွစ္ေယာက္ေ၀းကြာသြားတဲ့စာမ်က္ႏွာက

လူတိုင္းရဲ႕ေသရာပါႏွလုံးသားမွာ

အရမ္းကိုခမ္းနားလြန္းခဲ့တယ္…။

ဆက္ဖတ္ရန္

ဘာေၾကာင့္လဲ

ေျမခတစ္ပြင့္ရဲ႕ တံခါးေခါက္သံမွာ

မရိုးသားမႈေတြမရွိခဲ့ပါဘူး

ခ်စ္သူကသာ နမ္းရႈိက္မယ္ဆို

ေျခာက္ေသြ႕တဲ့အထိ ရနံ႔ေပးမယ့္

ႏွလုံးသားတစ္ခုေပါ့….။

ေျမခပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ရနံ႔ဟာ

ခ်ိဳၿမိန္ေနမယ္ဆုိတာ

မာယာလွည့္စား

မိစိမ္းကားတုိ႔ မသိလုိ႔လား….။

ပြင့္ခ်ပ္တစ္ခုရဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္သံတိုင္းမွာ

ေမွ်ာ္လင့္ရွိတယ္လုိ႔

မိညဳိမတို႔ ေမ့လုိ႔ေနလား…..။

ႏွလုံးသားေတးသြားတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕

မိုးမလုံမႈဟာ

ကုိယ့္အတြက္ အျပစ္လားခ်စ္သူ….။

ကုိလူေခ်ာ။

ကြက္လပ္

အခ်စ္ဆုိတာဘာမွန္းမသိ

ရွာႀကံၾကည့္ေပမယ့္

ဘာမွန္းကို မသိေသးပါဘူး….။

အလြမ္းဆိပ္

မသင့္ဖူးေလေတာ့

အခန္းပိတ္ယစ္မူးခ်င္ေပမယ့္

ပန္းအဆိပ္မလူးထားတဲ့

ဖဲေမြ႕ယာသာ ျဖစ္ခဲ့တယ္…။

အခ်စ္အမုန္းမသမ္ေသးတဲ့

ႏွလုံးသားအရိုင္းေလးမို႔

ခ်စ္သူမ်ားရဲ႕

ေဟာဒီ….ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ

အခ်စ္ႏႊဲေပ်ာ္ ယစ္ပြဲေအာ္ဖုိ႔

ေၾကျငာေမာင္ေလးခတ္လိုက္ခ်င္တယ္

“ရင္ခြင္တစ္ခုလပ္ေနပါတယ္” လုိ႔….။

ေဗဒါေအာင္ (စကု)။

ၿပီးဆုံးသြားၿပီထင္ပါတယ္

မေပါင္းျဖစ္တဲ့အခ်စ္ေတြကို

၀ဋ္ေၾကြးလုိ႔သတ္မွတ္

အဆုံးျဖတ္က မလွမပ

ငါ့ဘ၀ကို မေက်နပ္ဘူး….။

မင္းခင္းေပးတဲ့လမ္း မေလွ်ာက္လွမ္းရဲဘူး

ဘ၀ေတြကျခားနား

တာဆီးကာထားတဲ့ ဂုဏ္ဓနတံတိုင္းႀကီးက

ငါတို႔ကို အားနည္းေစလို႔ပါ…။

မင္းဘ၀က သဇင္ပန္း

ပင္ျမင့္မွာပြင့္လန္းတဲ့ နန္းျမင့္တဲ့ပန္းသဇင္ကို

ေတာ္၀င္သူေတြကသာ ပန္ဆင္ထိုက္တာပါ…။

ငါ့ဘ၀က ခေရပန္း

ေလေ၀့လုိ႔ေၾကြက် ေျမခရတဲ့ဘ၀မို႔

ပင္ျမင့္က ပန္းသဇင္ကို

မမွန္းရဲပါဘူး….။

ေစာင့္ေနပါ့မယ္

ေၾကြက်ေျမခတဲ့အခ်ိန္ထိ…….။

ဗုိလ္ေကာ (ေက်ာက္ကာ)

အဆုံးစြန္ထိေရာက္ေနသူ

ေနဆိုရင္လည္း ရဲရဲပူမွ

လဆုိရင္လည္း ထိန္ထိန္သာမွ

မုိးဆုိရင္လည္း ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ရြာမွ

ေႏြဆိုရင္လည္း ျခစ္ျခစ္ပူမွ

ေဆာင္းဆုိရင္လည္း ခုိက္ခိုက္တုန္မွ

ငုိရင္လည္း ရႊဲရႊဲစိုမွ

လြမ္းရင္လည္း သည္းသည္းလႈပ္မွ

ရယ္ရင္လည္း သိမ့္သိမ့္တုန္မွ

မုိက္ရင္လည္း ကမ္းကုန္မွ

လိမၼာရင္လည္း အျပစ္ေျပာစရာမရွိမွ

မုန္းရင္လည္း ခါးခါးသီးသီးမွ

ခ်စ္ရင္လည္း တဟစ္ဟစ္အသံျမည္မွ

ေနာက္ဆုံးရလာဒ္ကေတာ့

” တယူသန္သမား“ တဲ့….။

တကၠသိုလ္-ေမာင္ဒီပါ။

21 ရာစု အယူအဆ

အခ်စ္ဟာ ေပးဆပ္ျခင္းဆုိ

ေရနစ္ေနတဲ့ငါးက

ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ ငွက္အတြက္

လက္ေထာင္ေပးရမွာလား……။

ရယူျခင္းဆုိ

အာဒံနဲ႔ဧ၀ရဲ႕ဆႏၵကို

ဒ႑ာရီအမွားလုိ႔

ဘာေၾကာင့္မေထာက္ျပတာလဲ……

၂၀ရာစု ဒႆနပညာရွင္အခ်ိဳ႕က

ေရတစ္ခုတည္းနဲ႔လဘက္ရည္ေဖ်ာ္လုိ႔မရဘူး…

ေငြတစ္ခုတည္းနဲ႔အိမ္ေထာင္ေရးတည္ေဆာက္လို႔မရဘူးတဲ့….

၂၁ရာစု မရွိဘူးလုိ႔ထင္ထားပုံရတယ္……။

တကယ္ေတာ့အခ်စ္ဟာ ဂီတာလုိပါပဲ

ေၾကြကြဲျခင္းသံစဥ္နဲ႔တီးလုိ႔မရရင္

ဆုံဆည္းျခင္းကာရံနဲ႕တီးမယ္….။

ဆုံဆည္းျခင္းႏွစ္ပါးသြားနဲ႔တီးလုိ႔မရရင္

ေငြေရာတဲ့ေရာ့ဒ္ဂီတာနဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတီးမယ္…….။

တကၠသိုလ္-နႏၵ

သိဒၶတၳရွင္းတမ္း

လူတုိင္းရဲ႕ႏွလုံးသားမွာ

သစၥာပန္းစိုက္ပ်ိဳးလိုတဲ့

ေစတနာမ်ိဳးေစ့က မင္းကို….

မမွ်တေစခဲ့ဘူးဆုိတာ ကိုယ္ယုံၾကည္ပါတယ္…။

ဒါေပမယ့္….

အေတြးေခၚေတြေဘာင္က်ဥ္းခဲ့ရင္

ဆင္ျခင္ျဖည့္ဆည္းးခဲ့တဲ့

အတိတ္က ပါရမီဆီမီးေတြက

ငါ့ကို ေခ်ာက္လွန္႔စည္တီးၾကလိမ့္မယ္…။

စြန္႔လႊတ္ခဲ့တယ္

ေငြေၾကး၊ ဂုဏ္သိကၡာ၊ ရာထူးနဲ႔

ခ်စ္ျခင္းတရားအေငြ႕အသက္

အားလုံး…အားလုံး…အားလုံးကိုေပါ့…။

မင္းအေပၚထားတဲ့ျမတ္ႏိုးမႈထက္

သစၥာတရားကို

သက္ရွိေတြကို သစၥာျပဖုိ႔

ငါ့အခ်စ္ေတြကို format ခ်ခဲ့တယ္…။

မိုးေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီး၊ နတ္ဘုံနတ္နန္း

ဆန္းၾကယ္ျခင္းကမၻာေလာကေတြမွာ

တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ဆုံမွတ္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔

လွပတဲ့ေမတၱာတဲနန္းေတြ က်ဲျဖန္႔ခဲ့ဖူးတယ္…။

အခု……ေနရစ္ခဲ့ေလေတာ့ ယေသာဓရာ

မာယာမပါတဲ့ ေနာက္ဆုံးေတြ႕ဆုံျခင္းမွာ

ငါ….မညွာတာခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး

သစၥာတရားရဲ႕အာ၀ါသမွာ

သတၱ၀ါေတြကို ေနသြားေစခ်င္တာပါ….။

မင္းညိမ္း(ေဒါင္းျဖဴ)

ရင္ခြင္းရိုင္းရဲ႕စင္တင္သမိုင္း

ပြဲထြက္ခြင့္မိနစ္အနည္းငယ္အတြက္

အရန္ခုံမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား

ပြဲပယ္ခံထားရသူေပါ့။

ကုိယ့္ရင္ဘတ္ကို ငုံ႔ၾကည့္လုိက္တုိင္း

မင္းျပခဲ့တဲ့အနီကဒ္ေလးက

လူးလူးလြန္႔လြန္႔ ေအာင္ပြဲခံလုိ႔။

အိပ္မက္ကို စိတ္ရွိလက္္ရွိထုခြဲၾကည့္ရင္း

စိတ္ကူူးနဲ႔ဘ၀ ဘယ္လိုမွေနသားမက်မွန္းသိသိနဲ႔

တစ္ခါတစ္ရံဖရုိဖရဲေလးေတြက

မင္းပါးက သခါးနပ္ရည္က်ဲက်ဲေလးလုိ…..။

ဒီလုိပါပဲကြယ္

ဆုံမွတ္ေတြေဆြးရက္ရွည္ေနသမွ်

ပင့္သက္ေတြ တိတ္တဆိတ္ေခ်ာျမွဴဖုိ႔

မူမမွန္တဲ့ မုိးေသာက္ျခင္းေတြထဲ

ဟိုး…………ဟုိး…….အရိပ္ေလးဆီ

တုိးတုိးတိတ္တိတ္ တုိင္တည္ရင္း

အလြမ္းနဲ႔စီးတဲ့မ်က္ရည္ျမစ္ထဲ

အလဲလဲကြဲခဲ့တဲ့ ႏွလုံးသားယဇ္ပြဲမွာ

အလြမ္းေတြ လြတ္လပ္ခြင့္ရတဲ့ခဏ

ေနသားမက်ေသးတဲ့ဒဏ္ရာေလးေတြအေပၚ

မွင္ရည္မပ်က္ေသးတဲ့ မင္းနာမည္ေလးကိုေခၚရင္း

ငါ……..စိတ္ရွိလက္ရွိ

ဟစ္ေအာ္မိျပန္တယ္…..။

ေလ့လြင့္ငွက္(ဆပ၀)